Enis Tayman romanında Kürt mafyasını yazdı

Gazeteci Enis Tayman ikinci romanı Şans ile dikkat çekici bir konuyu ele aldı. Yer altı dünyasında son yıllarda gelişen serpilen Kürt mafyası ve onun çevresinde gelişen olaylar.

Enis Tayman, ilk romanı Bin Delikli Ev’de Beyoğlu’nun arka sokaklarını anlatıyordu. Yazar yine Beyoğlu’nda gezdiriyor okuru. Ancak bu kez yeraltına indiriyor.

1993’den beri Güneydoğu’ya giden ve bölgeden haberler aktaran M. Enis Tayman “ya bir terör haberi ya bir sorun haberiydi yaptıklarım” diyor. Hala bölgeye gittiğini belirten Tayman, “kan, ölüm, gözyaşı, dehşet; hep böyle hikayeler var” sözleriyle yaşananlara vurgu yapıyor.

Maalesef hikayeler gerçek

Enis Tayman anlatıyor:

“1990 lı yıllardan bu yana gazetecilik içindeyim. Biriktirdiklerimle yazdım. Yıllarca güneydoğuda gazetecilik yaptım ve oradaki hayatı tanıdım. Bu bir macera romanı aslında. Heyecanlı ilerliyor. Fakat alt metninde bir toplumun acılarını anlatmaya çalıştım. Doğudan İstanbul’a neden geliyorlar, sonra neler yaşıyorlar. Bir roman okurunu sıkmadan toplumun alt katmanlarını anlatmaya çalıştım. Maalesef gerçek hikayeler bu romana yansıyan.

Daha inanılabilir gerçekleri aldım romanıma. Ancak öyle inanılmaz gerçekler var ki. Bunları romana almadım. Çünkü yazar fazla hayal gücünü çalıştırmış diyecekler ve inanmayacaklardı.

Kürt mafyası. En yakın çevremizde bile var. Ancak bu “Kürtler mafya olur” demek değil. Onlardan önce de Karadenizliler vardı. Toplumun alt tabakasında o dönem kim varsa o mafya oluyor. Sosyolojik  gelişimle alakalı bir olay. Bu şehre gelmiş ve ‘niye ben böyle yaşıyorum’ diye kendisine sorduğu anda ya kirlenme ya uyanma oluyor. Sigortasız, parasız, yoksul hayatlar. Sonra bu soruları soruyor. Ve tercihini yapıyor. Suça bulaşmak en kolay olanı. Avrupa’da da Arnavut mafyası var. Avrupa’da da en alt tabakada çalışanlar Arnavutlar. ABD’de İtalyanlar’dı. Yani alt tabakada olan, en çok ezilen mafya oluyor.”

Kazasız belasız ölmek şans

Enis Tayman’ın romanının adı Şans. O da diyor ki “Şansa inanırım. Ancak ölecek kadar, kazasız belasız ölecek kadar şansı oluyor bazılarının. Benim kahramanlarımın sadece birinin ölümü kazasız belasız oluyor. Diğerlerinin başına hep birşeyler geliyor ve öyle ölüyorlar.”

Romanda yerel ağız

Romanda bolca yerel ağıza dayalı konuşmalar, ifadeler yer alıyor. Yazar, bunu yaparken de korktuğunu söylüyor. Şöyle anlatıyor bu korkusunu: “Korktum. Televizyonlarda diziler var ama o insanların yerel ağızları yok. Bu ağzı, konuşmayı ya komedi malzemesi olarak ya da aşağılamak için kullanıyoruz. Dicle Üniversitesi öğretim üyesi Münir Erten’in Diyarbakır Ağzı diye bir kitabı var. O kitaptan faydalandım yazarken.”

Kitapla ilgili tanıtımda şöyle deniliyor:

Sıradan bir gasp anında el değiştiren bir Sayısal Loto kuponunun peşinde aydınlanan umutlar ve kararan hayatları İstanbul’da suç aleminin yeni efendisi Kürt mafyasıyla birlikte resmediliyor. Kimi kirli savaşın savurmasıyla kimi daha iyi bir hayatın özlemiyle büyük şehre sürüklenen ancak geldikleri yerde paylarına silah, şiddet ve ölüm düşen insanların hikayelerini anlatan Şans, hızlı bir seyir izleyen kurgusuyla sizi bildiğinizin ötesini keşfetmeye davet ediyor. Şans’ın kahramanlarına gelince: belki geleceği parlak, İstanbul`a yeni transfer gaspçı Hemit’i tanıyorsunuz… Belki arka sokakların dilberi Sevda’yı salına salına yürürken her gün görüyorsunuz… Yıllarını Beyoğlu`nun karanlık sokaklarında tüketmiş pezevenkten bozma mafya babası Medet’in yanından ona değmemeye özen göstererek geçiyorsunuz. Hepsinin patronu Fesat’ı ise muhtemelen yalnızca duyuyorsunuz. Tabii bir de Nabi var. Kürt değil; üstelik polis. Kral biri; ama neticede bir aynasız… Kiminiz görünce titriyor, kiminiz size dokunmayan bu yılanı es geçiyorsunuz. Ancak onları buluşturan üç ortak yanı çok iyi biliyorsunuz: Kürtlük, sokaklar ve suç…