Tarık Tufan’ın Düşerken romanından tadımlık satırlar

Tarık Tufan’ın Düşerken romanından tadımlık satırları paylaşıyoruz. Yazarın son romanı Düşerken, raflarda yerini henüz aldı. Tarık Tufan takipçilerinin daha doğrusu okurlarının merakla beklediği roman Düşerken, Profil Yayınları’ndan çıktı. 

Tarık Tufan’ın eserleri

Düşerken romanına gelene dek Tarık Tufan’ın yazdıklarına bakacak olursak, karşımıza şu kitap listesi çıkıyor:

Bir Adam Girdi Şehre Koşarak, Hayal Meyal, Kekeme Çocuklar Korosu, Kraliçenin Pireleri, Ve Sen Kuş Olur Gidersin, Şanzelize Düğün Salonu, Beni Onlara Verme.

ŞANZELİZE DÜĞÜN SALONU İLE İLGİLİ YAZI İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR

Tarık Tufan kimdir

Günümüz yazarlarından biri olan Tarık Tufan, kitaplardan önce onu sevenlere Marmara FM’de Düş Vakitleri adlı bir programla ulaşıyordu. İlk kitabını da radyoda günlerinde yazmaya başladı. Kekeme Çocuklar Korosu, radyoya dair renkleri okura ulaştırdı. Ancak ilk kitabı 2011 yılında yayınlanan “Bir Adam Girdi Şehre Koşarak” oldu. Tarık Tufan’ın bu sekizinci kitabı. 

Dili ve üslubuyla kendine has bir hayran-okur kitlesi oluşturan Tarık Tufan, 2012 yılında “Ve Sen Kuş Olur Gidersin” adlı eserini yayınladı. 2015’te “Şanzelize Düğün Salonu”  ile okurlarla buluşan yazar 2017 yılında son romanı “Beni Onlara Verme” ile raflardaydı. 

Tarık Tufan, sadece kitap yazmıyor. Aynı zamanda “Uzak İhtimal” ve “Yozgat Blues” adlı filmlerin de senaristliğini üstlendi. 

Düşerken romanının konusu

Düşerken, başka dünyalardan bir kadınla bir erkeğin zamansız karşılaşmasını ve giderek karmaşıklaşan yol hikayesini anlatıyor. “Nereye?” diye düşünmeden gitmek isteyenlerin varabilecekleri tek yer geçmişleridir. Tarık Tufan’ın çok katmanlı kurgusu ve ustalıklı anlatımıyla gün yüzüne çıkan Düşerken, uyumsuzluğun, arayışın, kapanmamış yaraların ve bir dizi keskin hesaplaşmanın romanı. (Bu cümleler tanıtım yazısından)

Düşerken romanından tadımlık satırlar

İnsanın en ölümcül yarası içinde anbean büyüyen gitme hevesidir. İshak henüz bunu bilmiyordu. Ölmekle gitmek aynı şey. Ne ölenlerin ne de kalbindeki ızdırap verici ağrı dinmek bilmediği için uzaklara gidenlerin geri döndüğünü bu dünyada gören oldu.

Ishak bunu bilseydi yine de gider miydi orası meçhul. Uzun uzun düşündükten sonra mı evden ayrılmaya niyet etti yoksa ansızın mı aklına düştü bu fikir orası da meçhul. Bir sabah kimselere bir şey söylemeden göç vaktini kaçırmış suskun yorgun ve kederli bir kırlangıç gibi alıp başını uzaklaştı.

Biraz daha bekleseydi kanatlarında o dermanı bulamayacaktı. Umut niyetine sırtında taşıdığı bir çift kanat zaman geçtikçe zayıflayacak gitgide çürüyecek ve ruhunu zehirleyen bir belaya dönüşecekti.

Uzunca bir süre doğru zamanın gelmediğini düşünmüştü muhtemelen. Oysa gidenler her daim geç kalmıştır. Gitmek derdine bir kez düşen için artık kalmak da yaradır. İshak belki de sadece bunu biliyordu.

Evini ve ailesini terk ettiği o çetrefilli o boğucu sabahın ilk saatlerinde yayınlanan bütün haber bültenlerinde İstanbul’da son yetmiş yılın en sıcak gününün yaşanacağı söyleniyordu. Kuşkusuz o gün memlekette konuşmaya değer başka havadisler de olmuştu ama Kurtuluş’un Cin Deresi Mahallesi’nde oturanlar için en mühim hadise iki çocuk babası sıhhi tesisatçı İshak’ın bilinen hiçbir sebep yokken birden bire ortadan kaybolmasıydı.

Neden gittiğine kimse bir anlam veremiyordu. Yalnız başına gitmemişti İshak yanında genç bir kadın vardı bu çok pek şeyi açıklıyordu. Ama kadının kim olduğu ortaya çıkınca daha büyük bir merak sardı mahalleliyi.

Editör: Kenan Kaldan