Tiyatro koltukları hep dolu
Pandemi günlerinde tiyatro salonlarının açılması, yeni sezona girilmesi umut verici… Oyunları tiyatro salonunda seyretmek kadar keyifli ne olabilir. Seyirci açısından böyle. Oyuncu açısından bakıldığında da aynı şey geçerli. Ancak bir şey var… Oyuncu boş salonu değil, koltukları dolu salonu görmekten mutlu olur.
Pandemi döneminde tiyatro salonlarının açılması mutluluk verici. Eve kapanmak zorunda kalan ‘tiyatrosevereler’ sanal ortamdaki sahnelerden oyun seyrederek bugünlere ulaştılar.
Tiyatro salonuna gidip o koltukta oturmak, oyun izlemek gerçekten de büyük bir nimetmiş anladık. Ekrandaki oyunu izlemek tiyatronun varoluşuna tersti zaten. Mekan-oyun-seyirci yanyana gelmeyince tiyatro zaten özünü, ruhunu bir kenara bırakıp gelmiş demektir.
Küçük Tiyatro Sahnesi salonunda boş kalması gereken koltuklara yerleştirilen kadın ve erkek figürleri alkışlamaya değer.
Geçtiğimiz gün Devlet Tiyatroları sezon açılışını Aşık Veysel oyunuyla yaptı. Ben oyunla ilgili değil de salonla ilgili sizlere birkaç şey anlatacağım.
Salona giren seyirciler tek tek ateş ölçerler kontrol edildiler. Maskeli olarak içeri alındılar. Sonra bir koltuk boş bırakılmak üzere salondaki yerlerine oturtular.
Zaten bunları biliyoruz, olması gerekenler…
Ankara’daki Küçük Tiyatro Sahnesi’nde gerçekleştirilen sezon açılış gecesinde benim gözüm koltuklara takıldı. Şu fotoğrafa siz de bakın. Ne düşünüyorsunuz?
Ben çok beğendim, anlamlı buldum. Tiyatronun ruhuna uygun bir uygulama. Şık giyimli kadın ve erkek figürlerinin baskıları boş kalması gereken koltuklara yerleştirilmiş.
O koltuklara basit birer kağıt da bırakılabilirdi ya da bir yazı ile uyarılırdı gelenler. Ama birileri farklı düşünmüş. İnce düşünmüş.
Oyuncu ile salon, seyirci ilişkisi önemlidir tiyatroda. Oyuncu boş bir salona bakarak oynarken hangi ruh haline girer, dolu bir salona oynarken hangi?
Evet o boş koltuklarda duranlar birer figür, gerçek değil. Ama göz algılaması oyuncu için pozitifi bir etki veriyor muhakkak. Salondaki boş koltukların varlığını bilse de oyuncu böylesi görsel dolulukla olumlu etkileniyor olmalı bence.
Stadyumlarda bunun benzeri yapılmıştı. Belli bir ücreti veren taraftarın fotoğrafı koltuklara yerleştiriliyor. Futbolcular için de bu pozitif bir duyguya neden oluyor… Şimdi bunun benzerini tiyatro salonunda görmek doğrusu beni mutlu etti. Oyuncular da bundan mutlu mu? Sormak gerek. Ama ben mutlu olduklarını düşünenlerdenim.
Son söz… Küçük Tiyatro Sahnesi yöneticilerini bu güzel uygulama için kutluyorum. Diğer tiyatrolara da örnek olmasını diliyorum.