İşte Benim Zeki Müren sergisi

Duvardaki bilgilendirme yazısından okuyorum:

“1965’de Sıraselviler’deki Arena Tiyatrosu’nun gişesi önünde aylarca uzun kuyruklar oluştu. Müren ‘Robert Anderson bu oyunu sanki benim için yazmış gibi’ diyor ve canlandırdığı Tom Lee karakterini şöyle tarif ediyordu: ‘İçine kapanık , çok duygulu, sporun dahi tenisinde muvaffak olabilen , saçlarını kısa kesmek istemeyen , her kadından değil de ancak ruhuna uygun bir kadından duygulanabilen, maça gitmektense konser ve tiyatro seyreden romantik bir tip.’ Çay ve Sempati’yi ‘Türkiye için fazla cesaret isteyen piyes’ olarak değerlendiriyordu. ‘Bile bile üstüne gidercesine seçilmişti eser’. Müren’in tiyatro macerası tek oyunda kaldı. Halbuki, ‘Giovanni’nin Odası’ nda Giovanni’yi oynamak istediğinden söz etmişti. 60’larda İstanbul’da yaşayan James Badwin’in eseri, İtalyan serserisi Giovanni’nin bir Amerikalı’yla Paris’te yaşadığı eşcinsel aşkı anlatıyordu.”